ترکیه - 1364
سفرا و دیپلمات ها در كشور محل مأموريت، هر هفته در دو يا سه ميهماني ديپلماتيك كه عموما به مناسبت روز ملي كشورهاست، شركت مي‌كنند. اين ميهماني‌ها فرصتي براي گفت و شنود سفرا و ديپلمات‌هاي كشورهاي مختلف و كسب اطلاعات وتحلیل های یکدیگر در موضوع‌ها و حوادث مختلف سياسي، اقتصادي، امنيتي و بين‌المللي است.
در يكي از اين ميهماني‌ها به جمع چند سفير از كشورهاي اسلامي و اروپايي كه در گوشه‌اي از سالن ميهماني ايستاده بودند، پيوستم. پس از حال و احوالي كوتاه با آنان يكي از سفراي اروپايي خطاب به اينجانب گفت: آقاي سفير خيلي جوان به نظر مي‌رسيد! (در سال 1364 بنده به سن 32 سالگی رسیده بودم و این درحالی بود که دیپلمات های دیگر کشورها با طی مدارج وپست های دیپلماتک در حدود 50 سالگی به مقام و مسئولیت سفارت می رسند).
نیت و هدف او از طرح این سوال روشن بود ، لذا با خنده پاسخ دادم : تعجب نكنيد. بنده قبل از آمدن به وزارت خارجه وانتصاب به عنوان سفیر کشورم در ترکیه ، با انتخاب مردم به مدت 4سال نماينده مجلس شورای اسلامی بودم.
سفير اروپايي این بار متعجبانه پرسید : مگر چند سال سابقه کار داريد؟
گفتم: ده سال (با توجه به اینکه در سال 1353 به عنوان معلم در آموزش و پرورش استخدام شده بودم)
سفير باکنایه گفت: پس تجربه شما ده سال است !
گفتم: نه آقای سفیر ، تجربه من در ايران 30 سال است.
سفير که قدری بهم ریخته بنظر می رسید پرسید : آقای سفیر چگونه با ده سال سابقه كار، 30 سال تجربه داريد؟!
گفتم: ساليان طولاني امور کشورما با نفوذ ودخالت کشور شما و برخی دیگر از کشورهای غربی اداره می شد. وقوع انقلاب اسلامی استقلال سیاسی را به کشورمان برگرداند. وقتي وارد سيستم اجرايي كشورمان شديم، مشاهده کردیم که شما صرفا بدنبال منافع خودتان بودید و هيچ كاري در جهت نيازهاي واقعي مردم ما انجام نداده اید و كارهاي فراواني بر زمين مانده است. بنابراین تصمیم گرفتیم سه شيفت كار كنیم. به اين دليل است که با هر سال کارمان سه سال تجربه اندوختیم !
او که بنظر می رسید پیام این پاسخ را دریافت کرده بود، ترجیح داد با عوض کردن بحث از شرایط پش آمده عبور کند.
احسنت
خیلی خیلی جالب بود . فقط نمیدونم چرا از نخبه هایی چون حضرتعالی استفاده مطلوب نمیشه .
خیلی دوست داریم موفق باشین .